Skip to main content

Omoreno beter bekend als Ootje

6 Jaar was je toen ik je kocht. Zwart bruin en elegant . Wat vond ik je mooi en wat was ik trots._dsc1585

Ik reed al heel lang dressuur wedstrijden dus dat wilde ik met jou ook gaan doen. Daar moest ik even op wachten omdat je in ons eerste jaar hoefbevangen raakte. Vreselijk was dat. Gelukkig herstelde je goed en konden we beginnen. Alles heb ik je kunnen leren, tot aan de wissels, ook in een serie, toe.ootje-10702009_323563371158149_580183105804923935_n

In t werk was je, zoals in alles, heel gelijkmatig. Nergens bang voor. Behalve die ene keer op een buitenrit Er stond in een tuin een beeld van een steigerend paard . Dat koste wat overredingskracht van mijn kant om je daar langs te loodsen. Ik kon je wel begrijpen want mooi was dat beeld bepaald niet. Je had dus ook een goede smaak._dsc5060

Toen je ouder werd merkte ik dat je minder plezier in werken kreeg. Je zat aan de grens van je kunnen. Twee jaar heeft Ingrid je met veel plezier bijgereden. Toen bleek dat je Cushing had werd het tijd om over je toekomst na te denken.ootje-10929558_385954401585712_3014284075562622937_n

Via een stalgenootje kwam ik bij De Wilsdtshof terecht . Mijn beslissing was snel gemaakt. Ik gunde jou een tijd van echt helemaal paard zijn met lekker de hele dag zoveel eten als je wilde.1 Augustus 2014 brachten we je weg._dsc7087

Dat vond ik wel wennen, dat ik niet de hoofdverantwoordelijke was en je niet meer iedere dag zou zien. Maar jou belang stond, zoals altijd, voorop. Je moest even wennen in de groep en t was even zoeken in welke groep jij t beste paste. Dat ging uiteindelijk goed al heb je nooit 1 of 2 eigen vrienden gemaakt.

De Cushing werd in de loop van de tijd erger. Zo was je niet. Ik vond een t te zwaar voor je om nog een winter mee te moeten maken. Je was teveel afgevallen en had veel spiermassa verloren. Tijd om afscheid te nemen. En zoals dat gaat met een verstandelijke beslissing over zo iets emotioneels, dat was dubbel._dsc7363kopie

Ik kijk terug op een heerlijke tijd met je en troost me met de gedachte dat je nu nergens last meer van hebt. Zeker met de laatste jaren op de Wildtshof, beter had je t niet kunnen hebben.

Nicoline van Dantzig

Leave a Reply