Missy was altijd nogal een baasje tussen de merries. Ze liet het kaas niet van haar brood eten. Loulou maakte hier dankbaar gebruik van en volgde haar als een schaduw. Deze twee zag je overal samen.
De laatste winter merkten we al dat ze ouder werd. Ze was niet meer zo bazig in de groep. Toen ze de zomer het land opgingen trok ze zich meer terug in haar eigen wereld en leek het haar allemaal niet zoveel te interesseren.
Zo af en toe liep ze niet helemaal rat maar de dag erna leek er dan weer niks aan de hand. Totdat ze moeilijker ging lopen en zelfs Loulou niet meer in haar buurt liep. Een oude blessure leek op te spelen. Met pijnstilling hebben we nog geprobeerd haar hier doorheen te trekken maar het hielp niet. Uiteindelijk hebben we haar, met Loulou aan haar zijde, in moeten laten slapen, het was beter zo.
Altijd verdrietig al is het de beste beslissing, heel veel sterkte voor de eigenaar en natuurlijk ook voor haar verzorgers want ze zal best gemist worden!!