Lieve Lamiro,
April 1999, toen kwam je in mijn leven. Je was net 6 jaar en nog hengst, wat vond ik je mooi en wat was ik blij met jou. We hebben veel meegemaakt samen. Als we op wedstrijd gingen, deed je altijd extra je best, want jij was tenslotte een ‘echte’ man! En daar kon dan ook niemand omheen! Zo nu en dan had je natuurlijk ook je streken, opeens heel snel een rondje draaien om vervolgens ook nog even te bokken tijdens de proef. Waarop de jury na afloop zei, wat ging je nou doen, het ging zo goed..? In het bos rijden, was gelukkig ook geen probleem. Honden vond je alleen een beetje spannend.
Na een paar jaar liep het helaas anders.. Uiteindelijk hebben we besloten jou te verhuizen naar een andere stal waar je lekker veel naar buiten kon. We hebben toen ook een maatje voor je gezocht. Bikos, een behoorlijk eigenwijze shetlander, maar jullie waren aan elkaar gewaagd dus dat ging goed, jullie hebben veel aan elkaar gehad.
Inmiddels hadden we je ook laten castreren zodat de hormonen je niet meer in de weg zaten. Je hebt alleen zelf wel altijd gedacht dat dat niet was gebeurd want je besprong zo nu en dan de mooie merries om je heen. Na een aantal jaar kwam je grote vriend Un Ami er ook bij en stonden jullie heerlijk met z’n drieën te genieten van jullie welverdiende ‘pensioen’.
Samen zijn jullie in 2013 verhuisd naar de Wildtshof. Daar hadden jullie meer ruimte en meer paarden om je heen. Je hebt hier 5 heerlijke jaren gehad en een heel goede verzorging. In het begin samen met Un Ami maaruiteindelijk ben jij naar de senioren groep gegaan. Dat was beter voor jou en Un Ami.
Je bent , bijna op de dag nauwkeurig, 25 jaar geworden. Wat een mooie leeftijd. Dag liefste Lamiro, dank je wel voor onze mooie herinneringen en de vele dingen die je mij geleerd hebt. Je zal altijd een speciaal paard voor mij blijven.
Liefs Stephany
Ook al is het best een tijdje geleden, nog heel veel sterkte! Het was “mooi” om hier bij te mogen zijn.