Naam: Rick van Proosdij, leeftijd 30 jr, getrouwd, woont in Putten
Opleiding: Diergeneeskunde in Utrecht, differentiatie paard Functie: Dierenarts bij DAP VUG
Rick, jij bent zo’n beetje onze vaste DA hier bij de Wildthof (4 jaar). Hoe is dat zo gekomen? Toen Karin met de Wildtshof paardenpension begon, zocht zij een nieuwe dierenarts. Via Carola (collega dierenarts DAP VUG) die Karin kende van de Endurance kwam ze uit bij DAP VUG. Dit wereldje is klein, want we blijken elkaar ook te kennen via manege Den Toom in Doorn. Vanaf de eerste dag hadden we eigelijk al een klik.
Karin: ik zocht iemand die praktisch was en ’to the point’. Toen Rick hier de eerste dag kwam heb ik dat gelijk duidelijk aangegeven. Ik dacht dat ik hem meteen op de kast zou hebben met mijn benadering, maar het tegendeel bleek het geval. Rick paste precies in het plaatje 🙂
Rick: DAP VUG is eigenlijk ook precies op het goede moment begonnen met mobiele apparatuur (voor aanvullend onderzoek, zoals röntgen en echo). Die apparatuur kwam natuurlijk ook heel goed van pas op de Wildtshof. Geen gesleep met de paarden, onderzoek, behandeling, een foto of (kleine) operatie op lokatie is geen probleem.
Je werkt hier vooral met oude(re) paarden, die niet meer bereden worden. Dat lijkt me heel anders dan het werken met recreatiepaarden of sportpaarden. Klopt dat? Kan je aangeven wat het verschil is? Ja, er is wel een verschil. Het “doel” van de paarden op de Wildtshof is anders. De paarden die hier staan “hoeven” niets meer, behalve blij, gelukkig en pijnvrij leven. Het is anders om een paard gezond en pijnvrij in de wei te laten lopen, dan een paard niet-kreupel, zonder doping, goed presterend op een wedstrijd te laten lopen.
Paarden op de Wildtshof hoeven geen fysieke inspanning meer te leveren en daardoor krijg je andere (verborgen) vragen. De vraag is vaker: ‘heeft hij veel pijn?’ En niet: ‘Gaat hij ooit nog goed op een wedstrijd presteren.’ Hierdoor veranderen de therapie mogelijkheden ook: een paard van 30 jaar kan niet een half jaar beperkt bewegen met daarna een aangepast trainingsschema, terwijl voor een 5 jarig sportpaard dit een heel normale therapie is.
Ook is het zo dat paarden steeds langer in (mogen) leven blijven. Het interessante is dat je hierdoor ook nieuwe ziektes tegenkomt, zoals PPID/Cushing of EOTRH (tandenziekte). Vroeger gingen de paarden naar de slacht voordat ze dit soort ziektes konden ontwikkelen. Je ziet bij oude paarden ook veel meer problemen die te maken hebben met een verminderde afweer, zoals huidinfecties bijvoorbeeld. De oude paarden doen langer over het wisselen van vacht of hebben lang(er) haar door PPID bijvoorbeeld. Daardoor kunnen ze behoorlijk last hebben van jeuk. Het is dan de kunst om te kijken hoe je dit kunt verhelpen. Vaak kiezen we hier voor een emperische benadering: er is weinig wetenschappelijk onderzocht op het gebied van oude paarden (met uitzondering van PPID), dus we moeten soms zelf een therapie ‘ontdekken’. Als we ondervonden hebben dat iets helpt of werkt passen we dat toe, werkt het niet dan proberen we iets anders.
Wat vind je het leukste aan het werken op de Wildthof? De variatie van aandoeningen maakt het werk erg leuk. Geen dag is hetzelfde, geen aandoening is hetzelfde. Ik kom echt van alles tegen; wonden, koliek, kreupelheden, tandproblemen enz. Ik doe hier relatief vaak bloedonderzoeken, bacteriekweekjes. Kreupelheden komen dan weer minder vaak voor. Dit komt waarschijnlijk omdat de paarden elke dag bewegen en elke dag ongeveer dezelfde hoeveelheid beweging krijgen.
Wat vind je minder leuk? Het is soms moeilijk om als ambassadeur voor het paard op te treden, om mensen ervan te overtuigen dat het tijd is om een paard in te laten slapen. Zodra het paard lijdt en er geen zicht is op verbetering vind ik dat je in het belang van het paard moet beslissen hem niet langer te laten lijden. Het kost soms best veel tijd en moeite om mensen daarvan te overtuigen. Soms is het makkelijker om een paard oud te laten worden, dan te beslissen een paard in te laten slapen.
Wat is het meest bijzondere dat je ooit hebt meegemaakt op de Wildthof?
Lastig te zeggen. De vele paarden hier geven elk hun bijzondere momenten. Het zou bijna oneerlijk zijn om er één of twee uit te pikken.
De Wildthof is niet de enige plek waar je komt als DA. Wat doe je nog meer als je niet hier bent? Ik ben een reguliere paarden dierenarts, dus ik behandel ook buiten de Wildtshof paarden. Ik kom vooral in de spoeddienst ook in aanraking met andere dieren: van koeien tot katten. Maar over het algemeen behandel ik vooral paarden.
Wat doe je als je niet aan het werk bent? Vrije tijd? Hobby’s? Als ik niet aan het werk ben? Nou, eigenlijk ben ik stiekem best wel heel veel aan het werk, net als mijn vrouw die ook dierenarts is. We hebben zelf paarden, dus naast ons werk moeten we ook voor onze eigen paarden zorgen. Ik maak zo ongeveer 2x per week een bosritje met mijn paard en er moet natuurlijk uitgemest worden. Als we op vakantie gaan, zoeken we de rust op. We houden erg van de eilanden, Terschelling is favoriet.
ACTIEFILMPJE Rick van Proosdij
Alweer een leuke blog, dit keer over een fijne dierenarts met wie je als paardeneigenaar heel goed kunt overleggen en die je bijstaat bij het nemen van soms moeilijke beslissingen. Ik ben in elk geval blij dat Rick de vaste dierenarts is bij de Wildtshof. Bij hem en het Wildtshofteam zijn onze paarden in goede handen!