Inslapen, een moeilijke beslissing

Hoewel we er geen van allen graag aan denken, komt het op de Wildtshof met enige regelmaat voor dat er besloten moet worden een paard in te laten slapen. Zo’n beslissing is altijd moeilijk, maar de weg er naar toe is de ene keer makkelijker dan de andere. De meeste mensen die ik hierover spreek vinden dat een paard geen pijn mag lijden. Zeker niet als er geen zicht is op verbetering. Nou kan het nog best lastig zijn om te beoordelen of een paard weinig, matig, of veel pijn lijdt. Sommige paarden kunnen hun pijn uitstekend verbergen. Het team van de Wildtshof kent alle paarden goed en heeft dus over het algemeen snel door of een paard echt (pijn) lijdt. Bij twijfel wordt er altijd overlegd met onze dierenarts Rick van Proosdij. Dan nog zal de eigenaar van het paard uiteindelijk de definitieve beslissing moeten nemen. En dat blijft moeilijk. De overwegingen zijn altijd heel persoonlijk. Zo zijn er mensen die hun paard laten inslapen vlak voor “de ellende” begint. Je weet dat je paard ziek is of iets anders mankeert en je weet ook dat je paard daar binnen afzienbare tijd last van gaat krijgen. Of de kosten en verzorging om het dier een paardwaardig bestaan te geven lopen zo hoog op dat het gewoon niet meer haalbaar is. Allemaal overwegingen die een rol kunnen spelen. En ja, we komen er allemaal een keer voor te staan.

Omdat veel mensen erg tegen het laten inslapen van hun paard op zien en geen idee hebben hoe dat er aan toe gaat hier het verhaal van Fere, die onlangs op de Wildtshof is ingeslapen:

“Fere onze grote lieve Fries die het met alle paarden in de groep kon vinden gaf ons ook bij zijn heen gaan een mooi cadeau.
Zijn inslapen was zo’n bijzonder en vredig moment, verdriet en geluk kwamen bij elkaar. Er stonden wel vijf paarden om hem heen en drie daarvan bleven tot het einde bij hem. Voor zijn eigenaresse, het team en de dierenarts een bijzonder moment om de prachtige energie die letterlijk in de lucht hing te mogen ervaren.”

Mijn eigen paard Rudolf staat inmiddels 3 jaar op de Wildtshof. In die 3 jaar heb ik al diverse keren meegemaakt dat een paard ging inslapen. Wat mij iedere keer weer ontroerd, en tegelijkertijd een enorm goed gevoel geeft is de betrokkenheid van het team bij zo’n gebeurtenis. Als de eigenaar er niet bij is, dan blijven de verzorgers tot het einde bij het paard. Er wordt gezorgd dat de vrienden van het paard erbij kunnen zijn en afscheid kunnen nemen. Rick, onze dierenarts doet alles wat in zijn vermogen ligt om het proces zo rustig en stressloos mogelijk te laten verlopen.  Als het paard is overleden, blijft zijn lichaam achter. “Je ziet de ziel vertrekken” zegt Karin altijd.  Meestal moet het nog wel verplaatst worden naar een plek waar het door de Rendac* bijvoorbeeld opgehaald kan worden. Ook het verplaatsen en later het afvoeren van het overgebleven lichaam van het paard gebeurt uiterst respectvol. Ik heb zelf gezien hoe een overleden paard met de sjofel verplaatst moest worden en ik kreeg echt een brok in mijn keel toen ik zag dat er twee medewerkers naast de sjofel meeliepen om het hoofd van het paard vast te houden en te zorgen dat het nergens tegenaan zou komen. Heel mooi om dat te zien.

Wat mij ook altijd opvalt als het lichaam van het overleden paard door de Rendac opgehaald wordt, er helemaal geen onrust of paniek bij de overgebleven paarden ontstaat. Ik had verwacht dat de achterblijvers heel onrustig of zelfs in paniek zouden zijn, maar dat heb ik niet één keer gezien. Sommige paarden gaan op hun gemakje staan kijken, anderen kijken niet eens op van de hooiruif. Wat er door de paarden heen gaat weet ik natuurlijk niet, maar voor zover ik gezien heb geeft het ophalen en afvoeren van het lichaam van het overleden paard geen stress bij de achterblijvers.

Als je paard is overleden met het overgebleven lichaam “opgeruimd” worden. Dit kan op verschillende manieren. In de meeste gevallen wordt gekozen voor de ophaaldienst van de Rendac. Via de link kom je uit bij een folder van de Rendac over het ophalen van pony’s en paarden.

*Folder Rendac Paard/pony

Er bestaat ook de mogelijkheid om je paard (apart) te laten cremeren. Je kunt er dan bijvoorbeeld voor kiezen om de as van je paard over zee uit te laten strooien of zelf te bewaren. De Wildtshof heeft goede ervaringen met www.paardencrematoriumBeverwijk.nl 

Een redelijk nieuwe mogelijkheid is de Bios Urn. De as van je paard wordt dan gebruikt als grondstof voor een boom of struik die je bijvoorbeeld in je eigen tuin plant. (Bios Urn)

Hoewel zelf ook liever niet denk aan het moment dat ik afscheid zal moeten nemen van mijn paard, vind ik het wel prettig om te weten welke mogelijkheden er zijn en waar ik me goed bij voel. Afscheid nemen is al moeilijk genoeg, dus geeft het mij persoonlijk wel rust om te weten hoe en wat ik precies wil. Ik hoop dat deze blog er toe bijdraagt wat meer inzicht te verschaffen in de gang van zaken en vooral ook, dat het inslapen van een paard niet alleen maar een verdrietige aangelegenheid hoeft te zijn.

Annemiek Stuart