Damara
9 mei 1985 – 29 juli 2015
Koester het leven, heb ik van haar geleerd
De uitgestrekte landschappen, de bossen, de lucht, je kudde
Als je stil bent, ervaar je de diepte van wat is
Onderga je de regen die je gevoelens op scherp zet
De wind die je een andere kant opduwt
De zon die je hart wakker maakt en je geluk toestraalt
De storm die je ontregelt, omdat het nodig is
De warmte en kou, zodat je begrijpt dat alles komt en gaat
Zij was liefde, wijsheid, overgave, kracht
Zij, maar ook haar kudde, heeft mij de meest wonderlijke en intense dingen laten zien
Wat een merrie
Wat een liefdevol paard
Het ga je goed, mijn allerliefste schat
Joyce Postma
Wat mooi geschreven Joyce!