Graag stel ik m’n jongens voor, die nu bij de Wildtshof wonen. Jake en Nilam zijn 2 Tennessee Walking Horse ruinen, die beide op een bijzondere manier in mijn leven kwamen.
Vanwege lichamelijke problemen was ik op zoek gegaan naar een gangenpaard (een paard wat naast stap, draf, galop nog extra gangen heeft, die zeer comfortabel te rijden zijn). Via een internet-zoektocht en een aantal kennismakingen was ik eruit, dat het een Tennessee Walking Horse zou worden.
Een tijdje daarna kwam Jake te koop, een toen 4-jarige TWH-hengst. Dat moest hem worden! Maar voordat ik hem in het echt kon zien was hij al verkocht. Toen dacht ik nog dat hij blijkbaar niet voor mij bestemd was. Totdat hij binnen een jaar, inmiddels gecastreerd, opnieuw te koop kwam. Voor de goede vorm heb ik nog even gevraagd waarom zo snel alweer. Gelukkig was dat niet omdat Jake iets zou mankeren. Daarna is de beslissing heel snel gevallen, en is Jake toch nog bij mij terecht gekomen. Jake en ik: een match made in heaven.
Ook tussen Omar (mijn inmiddels overleden KWPN-ruin) en Jake was het liefde op het eerste gezicht. Na de eerste kennismaking over het draad ging Jake bij de kudde in, en stonden Omar en Jake binnen een uur samen te groomen. Ze waren gelijk dikke boezemvrienden.
Een aantal jaren later werd Nilam geboren. Toen ik de geboortemelding van Nilam zag werd ik in één ogenblik gevangen door zijn oogopslag. Op de foto zag ik een prachtig zwart hengstje op zijn eerste levensdag. De manier waarop hij de wereld inkeek pakte mij direct. Ik durfde eerst helemaal niet bij hem te gaan kijken, want ik wilde niet nog een paard erbij. Na 6 weken hebben we toch kennis gemaakt, en bleek ik echt voor hem te voelen wat ik ook al op die eerste foto zag. Echter hield ik nog steeds vol dat ik er geen paard bij wilde. Maar ja, mijn vriend Bert (die zich een poosje geleden hier heeft voorgesteld, omdat hij bij de Wildtshof werkt) stimuleerde mij om mijn hart te volgen, en zo heb ik toch besloten dat hij bij mij zou komen. Verwekt in Amerika, in mama haar buik overgevlogen naar Europa, geboren in België, en nu in Nederland.
Omar was Nilam z’n grote voorbeeld, bij wie hij erg graag was, en die hem een geweldige opvoeding heeft gegeven. Op deze manier was Omar een verbindende factor tussen Jake en Nilam, hoewel die beide toen nog niet echt een setje waren. Maar na het overlijden van Omar zijn Jake en Nilam naar elkaar toegegroeid, en zijn ze nu ‘kop en kont’.
Nadat we de paarden jarenlang aan huis hadden, in ons paardenrusthuis ’t Was ’t Weerd in Dwingeloo, vond ik het best moeilijk om ze los te laten. Maar nu ze bij de Wildtshof wonen gaat me dat zeker lukken. Ik kan ze nog zo vaak opzoeken als ik zelf wil, met ze doen wat ik zelf wil, en ondertussen krijgen ze de beste verzorging van het team Wildtshof, zoals ik het zelf al die jaren met zoveel liefde gedaan heb, maar wat m’n lijf me niet meer toestaat. Volledig ontzorgd kan ik hierdoor nog heerlijk van m’n jongens genieten.
Monique Buursma
Bedankt Monique, voor het mooie leven dat je Jake geeft.
Groetjes, Gerda